Doom Günü İşkencesi

Dün farklı ortamlardan iki arkadaşımın doğum günüydü, pasta yiycek ve kola içcek olmanın verdiği tatlı sevinçle iş yerinden arkadaşımın mütevazı partisi için hazırlıkları yaptık leziz bi meyveli pasta alındı falan ve fakat bunun günün ilk ve son doğum günü pastası olacağını düşündüğüm için kafam kadar bi dilim yedim umarsızca. İki saat sonra arkadaşımıza sürpriz yapmak isteyen başka bir grup heyecanlı, cevval ve cevahir işyeri insanı, bizim pastanın iki katı büyüklüğünde yeni bir meyveli pastayla bir kutlama daha yapmaya karar verdi. E pasta büyük olunca haliyle dilimler de büyüdü, kafamın iki katı büyüklüğünde yeni bir dilimi de yedim. Hatta bi ara çamura yatıp "yok yauu ben yemedim, ben o sırada kola dolduruyodum" deyip ince bi dilim daha yedim terbiyesizce. "Nasılsa" dedim kendi kendime "bu, yediğim son pasta bugünlük" dedim (ancak feci halde yanılmakla kalmayıp mide hayvanını bozduğumu da çok acı bir tecrübeyle anlayacaktım a gadasını aldıklarım..."aaa noolmuş noolmuş " diye itişip kakışmayın, okuyun). Akşam benim kısmen daha uzakça olan doğum günü çocuu arkadaşımın ailesi sürpriz parti yapıyoruz gelin diyerekten bi sürü arkadaşı eve toplamak suretiyle evde bir sinerji, bir eğlence, bir arkadaki elleri göremiyorum havası yaratmak istemişler. Tabi zaten o ana kadar bile yerinde duramayıp homur homur homurdayan benim mide hayvanı, diğer arkadaşlarıyla ve özellikle de anne babasıyla yeni tanıştığım arkadaşın pastasını da ayıp olmasın diye yiyince, olabilecek en acı şekilde benden intikamını alıverdi. Şöyle ki: hani hepimizin başına gelmiştir, kalabalık ve gürültülü ortamlarda sesinizi yanınızdakine duyurmak üzere hafiften bağırarak konuşursunuz da niyeyse hep de en duyulmaması gereken sözler esnasında o dingil kalabalığın aniden ve sözleşmiş gibi aynı anda susası gelir ve sizin, aslında anlattığınız şey içinde hiç bi önemi olmayan fakat o sessizlikte çınladığında sizin arzın merkezine ulaşmanızı sağlayan mesela "bok, çiş, vs." gibi laflar o sessiz anda tüm ortamı inletir, sarsar, duvarlara çarpıp çarpıp geri döner falan... Hah işte öyle bir an düşünün ki ben yaklaşık on oniki kişinin olduğu bir ev salonunda hanım hanımcık oturuyorum, saygı hürmet vs. gösterme amacıyla sürekli sırıtmaktan yaşlanma etkilerim hızlanmış falan, herkes uğultu halinde sohbet ederken bi anda o ani sessizlik sürecine giriliyo ve benim mide, sanırım bana bişey anlatmak istercesine alıyo sazı eline, yani o GRROOOOAAAAÖÖÖÖÖÜÜÜÜÜÜRRRRRRRR sesinin korkunçluğunu kelimelere dökmemin mümkünatı yok (etse etse belki Borges tarif edebilirdi) ama insanların yüzlerinde "aman yaleppim birazdan karnından bi eliyın çıkcak " dehşeti açık seçik okunuyodu. Sonra ne mi oldu? Ne biliym bayılmışım, hatırlamıyorum...

Kirazıydı, Şeftalisiydi, Kivisiydi Demeyip Yiyenler ve Fakat Sosyal Şok Yaşayıp Meyveli Pastadan Tiksinenler Derneği Başkanı
Prof.Dr. fatocan